این جاده برای حدود 1700 سال مهم ترین و بزرگترین مسیر تجاری شرق به غرب و شبکه تجاری دنیا بود.جاده ابریشم فقط برای فروش ابریشم چین به کشورهای دیگر نبود و دیگر کالا نیز در ای مسیر منتقل می شد و همینطور در طول سالیان زیاد و تجارت راهی برای انتقال فرهنگ ها و تمدن هایی که در مسیر آن بودند نیز بود. اما بعدها غربیان به واسطه نقش اصلی تجارت ابریشم نام جاده ابریشم را بر آن نهادند
جاده ابریشم یک شبکه ارتباطی و با دقت سازمان یافته از جاده ها است که برای ایجاد مسیر شرق به غرب و جنوب آسیا مورد استفاده قرار می گرفت. ما از زمان های بسیار قدیم مسیری را با عنوان “جاده ابریشم” می شناسیم که از شرق دور شروع می شد و چین به وسیله آن ابریشم خود را مناطق غربی می فروخت.
جاده ابریشم فقط برای فروش ابریشم چین به کشورهای دیگر نبود و دیگر کالا نیز در ای مسیر منتقل می شد و همینطور در طول سالیان زیاد و تجارت راهی برای انتقال فرهنگ ها و تمدن هایی که در مسیر آن بودند نیز بود. اما بعدها غربیان به واسطه نقش اصلی تجارت ابریشم نام جاده ابریشم را بر آن نهادند. این جاده که از حدود 100 سال پیش از میلاد مسیح کار خود را شروع کرده بود، برای حدود 1700 سال مهم ترین و بزرگترین مسیر تجاری شرق به غرب و شبکه تجاری دنیا بود.
طبق نقشه های باستانی ، جاده ابریشم از شهر هوانگ در چین شروع شده و تا ترکستان ادامه داشته است. سپس مسیر از آسیای میانه عبور کرده و به سمرقند و بخارا می رسید. با ورود به ایران ، از قسمت شمالی ایران از جمله مرو ، سرخس ، نیشابور ، گرگان ، صفی آباد ، ری ، قزوین ، زنجان و شمال همدان عبور کرده و پس از عبور از ایروان و ترابزون در یکی از بندرهای سوریه پایان می یافت.
ابریشم اصلی ترین کالایی بود که مردم از طریق این مسیر باستانی معامله می کردند. اگرچه ایرانیان خود تولیدکننده ابریشم بودند ، اما بسیاری از تجار از طریق جاده ابریشم مقدار زیادی ابریشم از چین وارد کردند. واردات ابریشم منجر به تبادل کالاهای ایرانی و منجر به صادرات ایران شد. در زمان های قدیم ، تجارت کشورهای مختلف از طریق جاده ابریشم رونق گرفته بود.
زمان شکوفایی جاده ابریشم در دوره ساسانیان بود. در حقیقت ، امپراتوری ساسانیان با مبادله محصولاتی برای ابریشم از طریق جاده ابریشم ثروت اصلی خود را بدست آورده می آورند. تاجران انواع مختلفی از محصولات از جمله انواع فرش ، سنگهای قیمتی و سنگهای قیمتی ، پارچه ها ، ادویه جات ترشی جات و انواع محصولات پرمصرف را از طریق این مسیر کهن وارد می کردند. برای امپراتوری ساسانی دریافت عوارض گمرکی و مالیاتی از کاروان ها بسیار مهم بود زیرا این بزرگترین منبع درآمد برای آنها بود.
طبق کتابهای باستانی و روایات داستانهایی که در مورد جاده ابریشم گفته شده است ، امپراتوری بیزانس و رومیان برای رونق تجارت و تقویت امپراتوری خود بسیار کوشیده اند. بسیاری از جنگ ها و نبردها بین ایرانیان و رومی ها برای مبادله محصولات از طریق جاده ابریشم اتفاق افتاد. امپراتوری بیزانس همیشه سعی می کرد وابستگی خود را به ایرانیان از بین ببرد تا بتواند مقادیر قابل توجهی طلا و سنگهای قیمتی را از طریق جاده ابریشم مبادله کند.
برخی از امپراتوری ها تصمیم گرفتند تجارت خود را با چین از طریق جاده ابریشم افزایش دهند. بنابراین ، آنها سعی کردند با استفاده از کشتی های تجاری از مبدا اتیوپی و از طریق اقیانوس هند ، ابریشم را مستقیماً از چین وارد کنند. در همین حال ، ایرانی ها می توانستند مسیر کشتی ها در یمن ، دریای سرخ و اقیانوس هند را ببندند. در نتیجه ، تمام تلاش های غربیان ، به ویژه امپراتوری بیزانس ، برای به دست آوردن جاده ابریشم و تحت کنترل قرار دادن آن کاملاً شکست خورد.
در زمان های قدیم ، بسیاری از دولت ها در داشتن دست بالا در تعیین قیمت کالاها با یکدیگر رقابت داشتند. بنابراین ، برای دولتها بسیار مهم بود که برای دستیابی به چنین اهدافی ، سیاست هایی را برای تسلط بر مسیرهای دریایی و زمینی انجام دهند و جاده ابریشم نیز از این قاعده مستثنا نبود. چین از زمان های قدیم مرکز تولید ابریشم بوده است. این محصول یکی از اقلام پردرآمد در میان کالاهای وارد شده از شرق بود. در حقیقت ، اقتصاد با تولید ابریشم در شرق شکوفا و توسعه یافته بود. در زمان های قدیم ، مردم شرق به روش های مختلف ابریشم را به مناطق مختلف می فرستادند. پیروزی های نظامی داریوش و خشایارشا ، امپراطوران هخامنشی ، راه را برای ظهور مسیر ابریشم هموار ساخت و تجارت ابریشم شکوفا شد.
وقتی رابطه تجاری بین ایران و هند برقرار شد ، شرق و آسیای میانه از طریق این مسیر کهن کالای گران قیمت را رد و بدل می کردند. سپس ، جاده ابریشم به تدریج به دریای مدیترانه امتداد یافت. با این وجود ، بالاترین رونق اقتصادی در جاده ابریشم در دوره ساسانیان اتفاق افتاد.
با وجود این واقعیت که تجارت در زمان های قدیم از طریق مسیر ابریشم رونق گرفته بود و بسیاری از بازرگانان می توانستند ثروت کسب کنند ، این تجارت شکوفا برای همیشه دوام نیاورد. با گذشت قرن ها ، به تدریج استفاده از این جاده باستانی و اقتصادی کاهش یافت و امروز جز یک نام چیزی از آن باقی نمی ماند.
عوامل زیادی در ریزش جاده ابریشم نقش داشتند. با ظهور فن آوری های جدید ، مردم شروع به تولید کالاهای خاص مانند کالاهایی که قبلاً از طریق مسیر ابریشم وارد شده بودند ، کردند. در نتیجه ، مبادله آنها به تدریج از بین رفتند. پیشرفت فن آوری در نوآوری های حمل و نقل منجر به ساخت وسایل نقلیه با قیمت مناسب تری شده است که نقش جاده ابریشم را به میزان قابل توجهی کاهش داده است.
کم کم برخی از معامله گران کالاهای جدید و ارزشمندی مانند چای را معرفی کردند که تبدیل به رقیب اصلی ابریشم شد و رونق اقتصادی آن را کند کرد. از طرف دیگر ، دلیل دیگر برای از بین رفتن محبوبیت جاده ابریشم پیشرفت سریع در سیستم های حمل و نقل بود. به طور خاص ، صنعت راه آهن توانست بخش های بزرگی از اتحاد جماهیر شوروی سابق را به یکدیگر متصل كند. دلایل دیگر ناپدید شدن جاده ابریشم عدم امنیت ، فراز و نشیب در سیاست های کشورها ، جنگ ها و راهزنان بود.
صرف نظر از آنچه ما در مورد کاهش رونق جاده ابریشم به عنوان یک مسیر تجاری باستانی ذکر کردیم ، بسیاری از کشورها این مسیر را به عنوان یک مسیر جذاب برای گردشگران بین المللی در نظر می گیرند. به عنوان مثال ، چین برای احیای این مسیر باستانی برنامه های توسعه گسترده گردشگری را دارد.
ایران که یک قدرت تجاری مهم در این مسیر بوده است ، می تواند اقدامی مشابه انجام دهد. ایران از پتانسیل های قدرتمندی برای جذب گردشگران بین المللی برخوردار است. شاهد این ادعا را می توان در شبکه باستانی مسیرها و کاروانسراهای ایران با مناظر طبیعی بکر که یادآور دوران باستان است ، جستجو کرد. همچنین نکته آخر ، مهمان نوازی و مهمان نوازی مردم ایران است که اکنون در سراسر جهان بسیار زبانزد است.
دیدگاهتان را بنویسید