آب رکنی از جمله آب هایی است که از روزگار باستان تا کنون، روح و جسم خسته ی مسافران تازه وارد به تنگ الله اکبر را آرامش می بخشد.
آب رکنی (رکن آباد)
حافظ دروصف این آب چنین سروده است: فرق است ز آب خضر که ظلمات جای اوست تا آب ما که منبعش الله اکبر است.
خوشا شیراز و وضع ہی مثالش خداوندا نگهدار از زوالش
ز رکن آباد ما صد لوحش الله که عمر خضر می بخشد زلالش
قنات رکنی در سال ۳۳۸ هـ.ق به فرمان رکن الدین حسین دیلمی فرمان روای وقت فارس در ۱۲ کیلومتری شمال شیراز احداث و از آن جا به سمت شهر راهی شد. در روزگار زندیه، آب رکنی را به داخل شهر کشیدند و همه ی مردم شیراز از آن بهره مند شدند. تاریخ نگاران درباره ی گوارایی این آب، توصیف های زیبایی نوشته اند. ادوارد براون می نویسد: از دیدن آب رکنی لذت بردم. آب زلالی که از سرچشمه ی کوهستانی رکن آباد بیرون می آید چشم را، و صدای ریز شش گوش را، نوازش می دهد. من نیامده بودم که آب رکن آباد را برای خود او دوست بدارم زیرا می دانستم که جز مشتی آب چیز دیگری نیست. ولی رکن آباد را از این جهت دوست داشتم که نام او با چیزهای دیگری که من دوست می داشتم قرین و شاید مشابه بود. زیرا هر کس که حافظ را دوست بدارد طبعاً شیراز و رکن آباد را دوست دارد و حتی به عقیده ی من اگر کسی حافظ را هم دوست نداشته باشد نمی تواند از دوست داشتن رکن آباد خودداری کند، زیرا این نهر بر اثر فکر و قریحه ی یک شاعر (حافظ) جزء آثار جاویدان طبیعت شده است…». در دهه های گذشته، باغ داران و کشاورزان، از آب رکنی برای آبیاری کردن زمین های خود استفاده می کردند و در چند سال اخیر سازمان فضای سبز شیراز با ایجاد نهر و آب راهه، این آب را دوباره به تنگ الله اکبر رسانده است. سرچشمه ی آب رکنی در محلی بالاتر از پاسگاه پلیس راه شیراز- مرودشت قرار دارد که در چند سال گذشته به همت سازمان جهاد کشاورزی فارس، در آن جا اقدامات خوبی برای تفریح و تفرج مردم انجام شده است. از جمله ی این اقدامات کاشت درخت، سکوسازی، سنگ چین کردن جوی آب و… می باشد.
آب زنگی
یکی دیگر از نهرهای تاریخی تنگ الله اکبر، «آب زنگی» است. قنات زنگی در سال 560 هـ.ق به فرمان «اتابک مظفرالدین زنگی» حاکم وقت فارس در یک کیلومتری شمال شیراز در «زنگی آباد» احداث گردید و راهی تنگ الله اکبر شد. این آب در روزگار گذشته برای آشامیدن به شهر آورده می شد، ولی در سال های اخیر از مقدار آن بسیار کاسته شده و هم اکنون تنها در سرچشمه ی آن دیده می شود.
دیدگاهتان را بنویسید