آرامگاه سیبویه در محله ی «سنگ سیاه» قرار دارد. این محله در نزدیکی دروازه ی کازرون و از محلات قدیمی شیراز است.
آرامگاه سیبویه
آرامگاه سیبویه در محله ی «سنگ سیاه» قرار دارد. این محله در نزدیکی دروازه ی کازرون و از محلات قدیمی شیراز است. نامش «عمرو» لقبش «سیبویه» و زادگاهش شهر بیضا از شهرهای غربی فارس است. «سیبویه» مرکب از «سی» و «بوی»، واژهای کاملاً فارسی است و روی هم رفته بر بو و لطافت سیب دلالت می کند. سیبویه از پیشوایان «العلم نحو» بوده و کتاب معروف او به نام «الکتاب » در زبان عربی به «قرآن نحو» مشهور است. (وی هم ردیف «اکسایی» معلم امین و مأمون در بارگاه هارون الرشید بوده است.) سبیویه در سال 200 ه ق وفات یافته و او را در شیراز دفن کردند و سنگ سیاهی به دلیل جوان مرگ شدنش بر مزار او نهادند. به همین دلیل این محله به سنگ سیاه » معروف شده و تا کنون به این نام باقی است. ساختمان جدید آرامگاه سیبویه در سال ۱۳۵۳ خورشیدی ساخته شد و در سال های اخیر شهرداری شیراز محوطه ی زیبایی در اطراف آن پدید آورده است.
دیدگاهتان را بنویسید