بقعه ی شیخ روزبهان در خیابان لطفعلی خان زند، در محله ی «درب شیخ » قرار دارد.
آرامگاه شیخ روزبهان
این بقعه، دو تاقی نماست که به صورت تودرتو ساخته شده و شش سنگ قبر در میان آن قرار دارد. یکی از این سنگ ها متعلق به شیخ، و پنج قبر دیگر مربوط به فرزندان و نوادگان اوست. « شیخ ابومحمد روزبهان» از جمله دانشمندان و عارفان نیمه ی دوم قرن ششم هجری است که ۲۷ عنوان کتاب تألیف کرده و در زمینه ی عرفان سلوک او را «شطاح فارس» می نامند. سال تولد او را ۵۲۲ ه.ق در «فسا» و سال وفاتش را به سال 584 هـ . ق نوشته اند. در سال های اخیر به همت شهرداری شیراز، اطراف آرامگاه روزبهان گسترش یافته و محوطه سازی زیبایی انجام گرفته است هم چنین خیابان جلو آرامگاه به سمت آستانه ی سید علاالدین حسین به سبک کهن سنگ فرش شده است.شیخ روزبهان در پارسی نویسی استاد بود و در آثار او تعبیرات بسیاری حاکی از توجه به شخصیت ها، عناصر داستانی و مفاهیمی مربوط به ایران باستان وجود دارد، مجموعه سرودههای او به دو زبان فارسی و عربی در دیوان المعارف فی الشعر گردآوری شده بود.از سرودههای وی بارها عارفان و شاعران استقبال کرده اند از آن جمله مولوی در غزل مشهور منسوب به او با مطلع «بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست» به هماوردی با شیخ روزبهان برخاسته و پارهای از مضامین غزل وی را با عباراتی مشابه تکرار کردهاست اما سعدی در غزلی با همان وزن و قافیه، با لحنی بس تند و تیز به مولوی پاسخ گفتهاست.شیخ روزبهان هر هفته چند نوبت در مسجد عتیق و مسجد سُنقُری وعظ میکرد. او در اواخر عمر به نوعی فلج دچار شد اما باز هم با شوق و به کمک مریدان به مسجد میرفت و وعظ میکرد.وی در محرم ۶۰۶در شیراز درگذشت. مزارش در قبرستان محلة باغ نو (درب شیخ) و جنب رباطی بود که بر اساس کتیبه قدمگاه، خود آن را در ۵۶۰، در شیراز ساخته بود و بعدها مزارش به این رباط ملحق شد.در گذشته بر زیارت این محل در روز سه شنبه تاکید میکردند و وضوگرفتن با آب چاه این رباط و نمازگزاردن بر مزار شیخ را موجب رواشدن حاجت میشمردند.
دیدگاهتان را بنویسید