در سطحی بالاتر از «آرامگاه خواجوی کرمانی»، محوطه ی نسبتاً همواری با چند غار و دو نقش برجسته ی زیبا وجود دارد که آن را تکیه ی مشرقی (مشرقین) مینامند.
مشرقین (مشرقی)
درباره ی نام گذاری این مکان به مشرقی، می گویند که «مشرقی» نام عارف یا درویشی بوده است که در غارهای این مکان به ریاضت و عبادت مشغول بوده و پس از مرگش او را در همین جا دفن کرده اند. گروهی نیز میگویند چون این محل رو به سمت مشرق قرار گرفته است، آنجا را مشرقی می نامند. بالاترین غار این مکان غاری است عمیق و ناموزون که برای رفاه بازدید کنندگان، آن را تبدیل به قهوه خانه ی سنتی کرده اند. در جلو غار اصلی این مکان، طاقی با سنگ و ساروج ساخته اند که در زیر آن قبری سرخ رنگ متعلق به «عمادالدین محمود»، وزیر «شاه شیخ ابواسحاق اینجو» قرار دارد. این وزیر کرمانی که از دانشمندان و بزرگان عصر خود بوده، در سال ۸۲۸ ه.ق در گذشته و او را در این مکان به خاک سپرده اند. خواجه حافظ شیرازی این وزیر را چنین ستوده است:
بیار جام لبالب به یاد آصف عهد وزیر ملک سلیمان «اعماد دین محمود»
این ستایش گویی حافظ نشان از شخصیت والای این وزیر دارد. در ته این غار، دخمه ای است که در آن، با نورپردازی های زیبا و قرار دادن فواره ای در دهان شیری سنگی همراه با ایجاد نعره ی مصنوعی، صحنهای جالب و هولناک برای بازدید کنندگان پدید آورده اند. بر سطح کوه مشرقین دو نقش برجسته، کنده کاری شده است:
– نقش نخست، چهره ی «رستم» ، پهلوان ایرانی را سوار بر اسب و در حال نشانه گیری با پیکان به سمت شیری نشان می دهد؛
– نقش دوم، چهره ی فتح علی شاه قاجار است که بر تخت سلطنت نشسته و در دو طرف او پسرانش حسین علی میرزا، فرمانروای فارس و« حسن علی میرزا» فرمان روای کرمان ایستاده اند. این دو نقش در سال ۱۲۱۸ هـ.ق به دستور حسین علی میرزا فرمانروای فارسکنده کاری شده است.
دیدگاهتان را بنویسید