آرامگاه شاه شجاع مظفری بزرگ‌ترین قبر پادشاه آل مظفر است . این بقعه در بلوار هفت تنان و جنب «بوستان کوهپایه» قرار دارد.
آرامگاه شاه شجاع مظفری
آرامگاه شاه شجاع در شهر شیراز و در شمال غربی حافظیه در نزدیکی هفت تنان در کنار بلوار هفت تن قرار دارد. این بقعه در بولوار هفت تنان و جنب «بوستان کوهپایه» قرار دارد. «شاه شجاع» تنها پادشاهی است که قبرش در شیراز مشخص است. او از سال ۷۵۳ تا 786 ه.ق بر فارس حکومت کرد. شاه شجاع افزون بر سلحشوری، دانشمند و ادب دوست و شاعر نیز بوده است. وی قبل از مرگ وصیت کرده بود که جسد وی را در زمین‌های مصلی و در جوار قبر شیخ محمود قطب‌الدین دفن کنند و سپس توسط امیراختیارالدین کرمانی جنازه را به مدینه برده در آنجا به خاک سپارند. پس از مرگ وی به دلیل اختلافاتی که بین جانشینان او به وجود آمد، وصیت او عملی نشد و در همان جا باقی ماند.
آرامگاه شاه شجاع مظفری بزرگ‌ترین قبر پادشاه آل مظفر است که در دامنه تخت ضرابی و در باختر تکیه هفت تنان قرار دارد. کریم خان زند سنگ بزرگی بر قبر او نهاده است. در میان تمام شاهانی که در فارس سلطنت کردهاند تنها قبر شاه شجاع مظفری در شیراز معلوم و مشخص است و به همین جهت بود که انجمن آثار ملی بنایی بر قبر وی ساخت که در سال ۱۳۵۰ شمسی به اتمام رسید. این بنا از حیث معماری و اهمیت تاریخی واجد ارزشهای ویژه است. بعدها در زمان کریمخان زند و در سال ۱۱۹۲ قمری یکی از درباریان به نام میرزا محمدکرمانی متخلص به ظفر، که در دربار کریمخان زند صاحب مقام بود، در صدد ساختن بقعه‌ای روی قبر و تجدید بنای آرامگاه بر آمد ولی فرصت و زمینه لازم برای تحقق این امر فراهم نشد و چون سنگ قبر شاه شجاع را برده بودند، به دستور کریمخان سنگ تراشیده و مرغوبی روی قبر نصب شد و روی آن با خط نستعلیق عالی این عبارت در ۱۱ سطر نوشته شد:
هوالحی الذی لا یموت. هذا مدفن السلطان العادل الباذل المرحوم المغفور شاه شجاع المظفری و وفاته فی سنه ست و ثمانین و سبعمائه من الهجریه کما قال العارف السالک شمس الدین محمد حافظ علیه الرحمه حیف از شاه شجاع و تجدید مزاره فی شهر ربیع الثانی ۱۱۹۲.
از سال ۱۳۳۸ شمسی توسط انجمن آثار ملی گنبدی از کاشی‌های فیروزه‌ای روی قبر ساخته شد که بر ۴ ستون استوار است و درون آن با کاشی، معرق کاری و تزیین شده است. بنای آرامگاه روی یک صفه که سه پله از سطح زمین اختلاف ارتفاع دارد، بنا شده است و از چهار گوشه آن چهار ستون مایل با سنگ‌های سفید به گنبد آبی رنگ آن می‌رسد. گنبد به وسیله کاربندی‌ها به ستون ها متصل شده است. ۴ کتیبه از اشعار شاه شجاع و حافظ نیز در درون گنبد و چهار کتیبه از اشعار حافظ که در مدح شاه شجاع سروده بود، در قسمت بیرونی گنبد و به خط نستعلیق بر روی کاشی نوشته شده است. بنا از حیث معماری و اهمیت تاریخی واجد ارزش های ویژه می‌باشد. آرامگاه شاه شجاع در سال 1354 توسط وزارت فرهنگ و هنر با شماره 1169 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. حافظ، بخش زیادی از دوران شاعری اش را در مصاحبت او گذرانده و در اشعارش او را ستوده است:
قسم به حشمت و جاه و جلال شاه شجاع
که نیست با کسم از بهر مال و جاه نزاع
به عاشقان نظری کن به شکر این نعمت
که مــن غلام مطيعم تو پادشاه مطاع
جبین و چهره ی حافظ خدا جدا مکاناد
زخاک بارگه کبریای «شاه شجاع»
سنگ مزار شاه شجاع در روزگار زندیه بر قبر او نهاده شده است. مقبره ی کنونی او که به صورت چهار تاقی است، در سال ۱۳۵۰ خورشیدی، به همت «انجمن آثار ملی ایران» ساخته شده است. ساختمان این انجمن نیز در محوطه ی آرامگاه قرار دارد. این بقعه در تاریخ ۹/۱۸/1354به شماره ۱۱6۹/۷ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است.
دیدگاهتان را بنویسید